تفاوت بین هنرپیشه تئاتر و فیلم و معرفی هنرپیشه‌های ایرانی

بازیگر یا هنرپیشه شخصی است که در یک فیلم، نمایش تلویزیونی، نمایش یا نمایش رادیویی بازی می‌کند یا نقشی (بخشی) دارد. بازیگران ممکن است حرفه‌ای باشند یا نباشند. بعضی اوقات بازیگران فقط آواز می‌خوانند یا گاهی فقط در رادیو کار می‌کنند.

اگر می‌خواهید با برخی از هنرپیشه‌های ایرانی آشنا شوید، خصوصیات هنرپیشه‌های تئاتر و تفاوت آن با فیلم را بدانید، پس تا آخر این مقاله با ما همراه باشید.

معرفی برخی از هنرپیشه‌های ایرانی

هنرپیشه‌های ایرانی مانند محمد رضا گلزار، رضا عطاران، حامد بهداد، شهاب حسینی و بهرام رادان ستاره‌های این دو ده اخیر سینمای ایران هستند اکه اکنون یا به مرز 40 سال رسیده‌اند و یا از آن گذشته‌اند که این موضوع باعث می‌شود تا سینمای ما در حال حاضر هرچه بیشتر به جوان اول سینما که باید در محدوده سنی 20 تا 30 سال باشد احتیاج پیدا نماید. در دو دهه اخیر در میان هنرپیشه‌های ایرانی به جز استثناهایی مانند نوید محمد زاده، فرد دیگری به این دایره محدود اضافه نشد‌ه‌است که علت آن ظاهرا ریسک سرمایه‌گذاری در یک فیلم بروی چهرهای جدید است.

همچنان تهیه کننده‌ها علاقه دارند تا نقش یک جوان 25 ساله را به بهرام رادان بسپارند تا حاشیه امنی برای فروش فیلم ایجاد شود اما این ترس و عدم سرمایه گذاری و تلاش فرهنگی و بستر سازی کافی برای کشف و استفاده از استعدادهای جدید در میان هنرپیشه‌های ایرانی باعث ایجاد مشکل جدی برای سینما (Cinema) در سپردن نقش‌های اصلی به بازیگران جوان شده‌است البته برخی از کارگردان‌ها با توجه به استعداد و شهرت خود هر از گاهی تلاشی موفق در این زمینه انجام داده‌اند.

به‌طور مثال پرویز شهبازی با فیلم دربند نازنین بیاتی را به جامعه هنرپیشه‌های ایران معرفی کرد که پس از این فیلم همچنان نازنین بیاتی ایفاگر نقش‌های اصلی در فیلم‌های متعددی می‌باشد. برای کم کردن ریسک سرمایه گذاری برای هنرپیشه‌های ایرانی معمولا این چهرهای جدید یکی از دو نقش اصلی را در کنار یک ستاره با تجربه‌تر بازی می‌کنند تا نام این ستاره تضمین فروش فیلم باشد. اتفاقی که در فیلم دربند هم شاهد آن بودیم و نقش مکمل فیلم را پگاه آهنگرانی بر عهده داشت.

در چند سال گذشته تنها بازیگری که به‌عنوان پدیده‌ای جدید به جمع ستاره‌های قبلی اضافه شده‌است نوید محمد زاده است که با بازی درخشان و کاملا متفاوت خود در فیلم ابد و یک روز و کسب دو جایزه سیمرغ بلورین از جشنواره فجر، در سال 95 دومین بازیگر پولساز در میان هنرپیشه‌های ایرانی بعد از رضا عطاران بود.

تقریبا تمام هنرپیشه‌های جوان و با استعدادی که توانسته‌اند به جایگاه درجه اول در سینمای ایران برسند کار خود را با تقلیدی از ستاره‌های قبلی آغاز کرده‌اند اما نوید محمد زاده به‌عنوان مثال نقش یک معتاد را که کلیشه‌ای تکراری در سینمای ایران است با خلاقیت و نوآوری زیادی ایفا می‌کند که شبیه هیچکس نیست. بازی او در فیلم خشم و هیاهو هم منحصربه‌فرد است. گذاشتن تمام انرژی برای تمام لحظات و توجه زیاد به جزییات.

گذشته از استعداد و ویژگی‌های بصری و فیزیکی مناسب نمی‌توان منکر تاثیر داشتن بخت و اقبال مناسب هم در رشته بازیگری و به‌طور کلی در فضای موقعیت‌های هنری بود زیرا همیشه موقعیت‌های سیاسی و فرهنگی خاص جامعه و جهان در میزان موفقیت یک اثر غیر قابل پیش بینی و بسیار موثر است.

در رشته بازیگری معمولا خیل زیادی از جوانان با استعداد سرخورده وجود دارند که سال‌های زیادی از عمر خود را صرف کرده و حتی هزینه‌های مالی زیادی پرداخت کرده‌اند اما موفق نشده‌اند. علاوه بر عنصر شانس، تولید نسبتا محدود و کیفیت اثار هم در این زمینه بسیار موثر است.

به شما پیشنهاد می‌کنیم مقاله "تولید محتوا برای بهترین سریال سال" را مطالعه کنید تا در این زمینه دید قوی و کاملی به‌دست آورید.

هنرپیشه‌های تئاتر چگونه نقش بازی می‌کنند؟

هنرپیشه‌های تئاتر (Theater) نقش‌هایی را که یک نمایشنامه نویس نوشته است مجسم می‌کنند، نه تنها نمایش‌نامه را اجرا می‌کنند، بلکه شخصیت‌ها را با طرز رفتار و ویژگی‌های جسمی آغشته می‌کنند. اما قبل از قدم گذاشتن روی صحنه، بازیگران باید فیلمنامه‌ها را مرور كنند و سپس تست بگیرند تا در تولید شركت كنند. آن‌ها علاوه بر به خاطر سپردن نمایش‌نامه، در مورد شخصیت‌های خود نیز تحقیق می‌کنند.

قبل از اینکه پرده باز شود، ساعت‌ها در تمرینات انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که خطوط به‌درستی تحویل داده می‌شود و بازیگران نشانه‌های خود را برای ورود و خروج از صحنه و محل حرکت در هنگام صحنه یاد می‌‎گیرند. آن‌ها همچنین ممکن است نیاز به آواز داشته‌باشند.

اگرچه برای بازیگر شدن تحصیلات رسمی لازم نیست، اما بسیاری از افراد لیسانس تئاتر می‌گیرند تا درک کاملی از بازیگری و تجربه انجام تعدادی از نقش‌ها داشته‌باشند. آموزش اضافی می‌تواند به بازیگران نوپا کمک کند تا مهارت‌های مختلف، مانند صحبت با لهجه‌ها را افزایش دهند. کسب تجربه در اجرا حداقل به اندازه آموزش در کلاس برای بازیگران مهم است.

بازیگران با تفسیر شخصیت‌های تعریف شده در فیلم نامه (Screenplay) از طریق گفتگو و عمل، مخاطبان را سرگرم می‌كنند. آن‌ها باید قادر به ابراز احساسات اصیل و انگیزه واقع گرایانه پروژه باشند، غالباً در همان لحظه، یا پس از گرفتن چندین صحنه از یک صحنه برخی از نقش‌ها به مهارت‌های بدنی مانند دویدن نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر خواهان استعداد موسیقی هستند مانند نواختن ساز. بازیگران باید بتوانند به وضوح صحبت كنند ، هنگام بازی روی صحنه، صدای خود را با فاصله زیادی پخش كنند، رفتاری مطابق با شخصیت خود داشته‌باشند و باور پذیری را برای درگیر كردن مخاطبان حفظ كنند.

تعدادی از هنرپیشه‌های ایرانی که در تئاتر نقش ایفا می‌کنند، عبارتند از: احمد مهران ‌فر، هوتن شکیبا، هادی حجازی فر، ریما رامین فر و....

خصوصیات هنرپیشه‌ها

از آنجا که حرفه بازیگری به سابقه آموزشی مشخصی نیاز ندارد، بازیگران برای یافتن کار باید ویژگی‌های شخصی خود را بنا کنند. ماندگاری مهم است زیرا بازیگران ممکن است قبل از بدست آوردن شغل نیاز به انجام تست‌های زیادی داشته‌باشند. بازیگران برای تحمل روزهای کاری 12 ساعته معمول در تلویزیون و تولیدات فیلم و برای اجرای حداکثر دو ساعت یا بیشتر روی صحنه، به استقامت و تهویه مطبوع نیاز دارند.
بازیگران با رقابت شدیدی برای شغل روبرو هستند، بسیاری از افراد حتی برای بازی در نقش‌های كوچك نیز تست می‌دهند.

برای به خاطر سپردن نمایش نامه به یک حافظه خوب نیاز است. هنرپیشه‌ها همچنین برای تفسیر درست گفتگوها و اقدامات باید خلاق و تخیل باشند. سرانجام، هماهنگی بدنی بازیگران را قادر می‌سازد تا حرکات پیچیده‌ای را انجام دهند که با بازیگران دیگر و تکنسین‌های پشتیبانی هماهنگ کرده‌اند.

کلاس‌ها و آموزش بازیگری

آموزش بازیگران شامل کلاس‌هایی است که چند هفته طول می‌کشد، هنرستان‌هایی که کم‌تر از یک سال طول می‌کشد و مدرک لیسانس در کالج‌ها و دانشگاه‌ها که چهار سال طول می‌کشد. سوابق تحصیلی هرچه باشد، بسیاری از بازیگران با به عهده گرفتن نقش در فیلم‌های دبیرستان، دانشگاه و جامعه شروع می‌کنند. این به آن‌ها امکان می‌دهد تجربه عملی لازم برای بازی در نقش‌های بزرگ‌تر روی صحنه، تلویزیون یا فیلم‌ها را به‌دست آورند. بازیگران با یادگیری از هر نقش، ثبت نام در کارگاه‌ها یا آموزش با معلمان خصوصی بیش‌تر آموش‌می‌بینند.

تعدادی از تفاوت‌های بین هنرپیشگی در تئاتر و فیلم

1.    صدا و گفتار

هنرپیشه‌هی صحنه فقط یک فرصت دارند نقش خود را ایفا کند بنابراین داشتن صدای محکم و آگاهی از نمایش نامه آن‌ها امری حیاتی است. تئاترهای کوچک و تولیدات با بودجه کم ممکن است از میکروفون استفاده نکنند بنابراین صدای صوتی فوق العاده اساسی است.

برای بازیگری در دوربین شما باید معمولی صحبت کنید همانطور که معمولاً صحبت می‌کنید. آن را کم و کاربردی و محاوره‌ای برای دوربین نگه دارید. در ساخت فیلم، شخصیت‌ها شانس زیادی برای استفاده از صحنه دارند. آن‌ها می‌توانند چندین بار استفاده کنند. یک بازیگر فیلم همیشه می‌تواند به استودیو برگردد تا نقش خود را دوباره ضبط کند یا مشکلات صدا را پاک کند.

2.    زبان بدن

با توجه به اندازه سالن تئاتر، مجریان باید در اعمال و حالت‌های صورت خود اغراق کنند تا افراد نشسته در دورترین صندلی‌های عقب بتوانند آنچه را که روی صحنه اتفاق می‌افتد بشنوند و ببینند. هنرمندان مجری نمی‌توانند غم و اندوه خود را فقط با چشمان اشک آور ابراز کنند زیرا فقط کسانی که در ردیف اول هستند آن را می‌بینند.

3.    آماده بودن

در تئاتر، نمایش‌ها در زمان واقعی اتفاق می‌افتند. بازیگران صحنه باید بتوانند بدون احتمال وقوع اتفاق غیر منتظره پیش بینی کنند. ممکن است انسا‌ن‌ها نمایش نامه خود را فراموش کنند، نشانه‌های خود را از دست دهند ، لوازم جانبی خود را از دست دهند، نشانه‌های روشنایی از دست رود و صدا عملکرد صحیح خود را نداشته‌باشد. در تئاتر زنده همیشه اتفاقات می افتد و بازیگران باید سریع فکر کنند تا این خرابی‌ها را پوشش دهند، به نظر برسد که انگار اصلاً اتفاق نیفتاده‌اند.

4.    ارتباط با شخصیت‌های دیگر

در تئاتر بازیگر با شخصیت‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کند. آن‌ها در صحنه رو در رو هستند و مستقیم یا غیرمستقیم با هم بازی می‌کنند. حتی اگر صحنه شامل تماس تلفنی باشد، ممکن است صدای بازیگر دیگر شنیده شود یا بازیگر دیگر حتی در جای دیگری از صحنه دیده شود.

همیشه در فیلم اینگونه نیست. شاید شما در حال کار بر روی یک عکسبرداری هستید که شامل صحبت کردن شما با یک شخصیت متحرک است که از نظر جسمی نمی تواند در مقابل شما باشد. شاید شریک صحنه شما در آن روز برای فیلمبرداری در دسترس نباشد.

سخن آخر

علاقه به اجرا و سرگرمی یک کیفیت اصلی است و یک بازیگر خوب باید اعتماد به نفس داشته‌باشد تا نقش خود را در یک محصول به طور قانع کننده‌ای به تصویر بکشد و با مخاطبان ارتباط برقرار کند. آن‌ها برای انتقال احساسات، انگیزه‌ها و اهداف یک شخصیت از طریق حرکت بدنی و همچنین گفتار‌، به جسمانیت نیاز دارند.

درصورتی‌که قصد دارید در زمینه هنرپیشگی تولید محتوا انجام دهید، پیشنهاد می‌کنیم سایت رایامارکتینگ را انتخاب کنید زیرا با داشتن نویسندگان متخصص و با رعایت اصول سئو و با حفظ کیفیت، کار خود را در کم‌ترین زمان ممکن تحویل خواهید گرفت.