طنز باحال
طنز با حال اصولا از دو کلمه طنز و حال و یک حرف اضافه با تشکیل شده که از نظر ساختار شناسی ترکیبی رایج، اما دست نیافتنی است!
یک طنز با حال باید علاوه بر خنداندن مخاطب و نمایش احتمالی دندانهایشان و استخراج صداهایی نظیر صدای خوک یا هندل از مخاطبان، از فکاهه فاصله گرفته و به مسائل روز و مشکلات اجتماع پرداخته و به طور اساسی یا بی اساس مخاطبان را به فکر وادار کند و اصولا از همین جاست که مشکل نوشتن یک طنز با حال آغاز می گردد.
اصلا بگذارید از اول شروع کنیم.
مواد لازم برای نوشتن یک طنز با حال :
1- یک عدد وسیله برای نوشتن در طیف مداد تا کیبرد(بخوانید صفحه کلید)
2- یک ذهن روانپریش و تنی برای خاراندن
3- یک یا چند سوژه
4- نگاه متفاوت
5-دو گوش ناشنوا یا دو چشم نابینا
مسلما مورد اول به راحتی قابل تهیه و مورد دوم در صورتی که این متن را می خوانید فراهم و مورد سوم در اجتماع فراوان و مورد چهارم بسیار نادر ولی دست یافتنی بر عکس مورد آخر است. حالا اگر همه اینها را مخصوصا اگر مورد چهارم را دارید خودتان را برای نوشتن یک طنز با حال که عاقبتش انشاء الله به خیر شما باشد دعوت کنید.
وسیله مورد نیاز برای نوشتن خود را در دست بگیرید(به استثنای صفحه کلید، این یکی را زیر دست بگیرید)، سوژه را در ذهن بیاورید و با نگاهی که هیچ آدم عاقلی به آن نگاه نمی کند به سوژه نگاه کنید و شروع به استفاده از وسیله خود نمایید. سپس دو گوش ناشنوا یا دو چشم نابینا را شناسایی و مطلب خود را برای وی به نحوی ارائه دهید که مورد دومتان زیاد درد نگیرد. البته نوشتن از مسائل اجتماعی به نحوی که اشک مردم از روی غم در نیاید و کسی به پر و پاچه محترمتان گیر ندهد و شما را به خوردن آب خنک دعوت نکند کار ساده ای نیست. به طور مثال در جایی که کمی بالاتر از پاچه محترم شما دچار پارگی گردیده است نباید مستقیما به خود پارگی پرداخته شود و سعی در توضیح روش های رایج برای رفو و اهمیت آن ها گردد.
در آخر باید گفت اندیشمندان حوزه طنز که امروز با دندانهایی ناقص، جیب هایی تار بسته و چشمهایی متورم و دوباره جیب هایی تاربسته(متوجه اهمیت این قسمت باشید که کمتر کسی برای طنز پول می دهد و بیشتر برای فکاهه می پردازند) در گوشه و اکناف این مرز و بوم به فکر شمال رفتن می باشند همگی اذعان دارند که سری که درد نمی کند را دستمال بستن نه تنها بی فایده است، فضولی کردن در کار دیگران هم حرام است، پس جهت نوشتن حتما به پریشانی ذهن خود توجه و حرف ما را نشنیده بگیرید.